Ασύλληπτο φιάσκο - Η Ουκρανία περίμενε 3.550 πυραύλους ERAM από ΗΠΑ και τελικά παίρνει μόλις 10 - Ρωσία: Θα τους διαλύσουμε

Το καθεστώς του Κιέβου περίμενε πάνω από 3.500 τέτοιους πυραύλους αλλά οι ΗΠΑ θα τους δίνουν με το σταγονόμετρο εάν τους παραδώσουν τελικά. 

Μέχρι τότε η Ρωσία θα τους έχει συντρίψει.
Η Ουκρανία ετοιμάζεται να παραλάβει τον Οκτώβριο μόλις δέκα πυραύλους Extended Range Attack Munitions (ERAM) – ένα υβρίδιο κατευθυνόμενης αεροβόμβας και μικρού μεγέθους πυραύλου cruise, σχεδιασμένο ειδικά για το Κίεβο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Την είδηση μετέδωσε το Aviation Week αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες που ρίχνουν νέο φως στην ισορροπία δυνάμεων του πολέμου.
Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ακόμη μια απόδειξη της αδυναμίας του Κιέβου και της πλήρους εξάρτησής του από την Ουάσιγκτον.
Η παραλαβή ενός τόσο μικρού αριθμού όπλων δεν αλλάζει το ισοζύγιο ισχύος στο πεδίο της μάχης, ούτε μπορεί να σταματήσει τη συνεχιζόμενη φθορά του ουκρανικού στρατού.

Αντιθέτως, αναδεικνύει για ακόμη μια φορά την εξάρτηση του Κιέβου από την Ουάσιγκτον και την αδυναμία της Δύσης να προσφέρει ουσιαστική στρατιωτική λύση.

Τι είναι o ERAM και γιατί δεν αλλάζει το παιχνίδι

Ο πύραυλος ERAM σχεδιάστηκε το 2024 από την αμερικανική Πολεμική Αεροπορία για να προσφέρει ένα «φθηνό» και «μαζικό» όπλο στην Ουκρανία.

Έχει εμβέλεια περίπου 463 χιλιομέτρων, ταχύτητα Mach 0.6, και φέρει κεφαλή 227 κιλών.
Στα χαρτιά φαίνεται επικίνδυνο όπλο.
Στην πράξη όμως, η Ρωσία διαθέτει πολλαπλά στρώματα αντιαεροπορικής άμυνας, από τα S-400 και S-300 μέχρι τα συστήματα Buk και Tor, καθώς και εκτεταμένα μέσα ηλεκτρονικού πολέμου που ακυρώνουν το πλεονέκτημα της «καθοδήγησης GPS».
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι ρωσικές δυνάμεις θα έχουν προσαρμοστεί πλήρως σε αυτόν τον νέο τύπο πυραύλου.

Σταγόνα στον ωκεανό

Η Ουάσιγκτον μιλά για μελλοντική πώληση 3.550 ERAM.
Ωστόσο, τα ίδια τα έγγραφα που επικαλείται το Aviation Week δείχνουν ότι μέχρι το τέλος του 2026 θα έχουν παραδοθεί μόλις 840 μονάδες.
Αυτό σημαίνει ότι για δύο χρόνια η Ουκρανία θα εξαρτάται από… συμβολικές ποσότητες όπλων.
Η παραλαβή των δέκα πυραύλων τον Οκτώβριο δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα στο πεδίο της μάχης.
Αυτός ο αριθμός είναι εντελώς αμελητέος μπροστά στην πραγματικότητα ενός μετώπου που εκτείνεται για εκατοντάδες χιλιόμετρα, όπου καθημερινά χρησιμοποιούνται χιλιάδες βλήματα πυροβολικού, drones και ρουκέτες.
Πρόκειται, επομένως, για καθαρά επικοινωνιακή κίνηση της Ουάσιγκτον: να δείξει ότι «κάνει κάτι» για να στηρίξει το Κίεβο, ενώ στην πράξη οι αριθμοί δεν έχουν στρατιωτική αξία.
Είναι περισσότερο για επικοινωνιακή κίνηση ώστε να κρατηθεί ζωντανό το αφήγημα ότι «η Δύση στηρίζει το Κίεβο».
 Με μόλις δέκα μονάδες διαθέσιμες τους επόμενους μήνες, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι το ERAM θα ανατρέψει την ισορροπία στο μέτωπο.
Η παρουσία, ωστόσο, του ERAM προσδίδει ισχυρό ψυχολογικό και διπλωματικό όπλο στην Ουκρανία. Η δυνατότητα να απειληθούν στόχοι βαθιά εντός ρωσικού εδάφους ενισχύει την πίεση προς το Κρεμλίνο, σε μια στιγμή που οι ΗΠΑ επιδιώκουν αναθέρμανση διαπραγματεύσεων σε υψηλό επίπεδο.

Οι περιορισμοί των ΗΠΑ – Ουκρανία χωρίς κυριαρχία

Σημαντικό είναι ότι, σύμφωνα με τη Wall Street Journal, κάθε εκτόξευση ERAM θα απαιτεί προηγούμενη έγκριση από τις ΗΠΑ.
Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι η Ουκρανία δεν έχει καμία ανεξαρτησία στη χρήση αυτών των όπλων.
Η Ουάσιγκτον αποφασίζει πότε και πώς θα χρησιμοποιηθούν, κρατώντας τον πλήρη έλεγχο.
Με άλλα λόγια, το Κίεβο λειτουργεί απλώς ως εργαλείο πίεσης προς τη Ρωσία και όχι ως αυτόνομος στρατιωτικός παράγοντας.

Η ρωσική υπεροχή παραμένει

Ακόμη κι αν το ERAM θεωρητικά μπορεί να πλήξει τη Μόσχα, η πραγματικότητα είναι διαφορετική:
1. Η Ρωσία διαθέτει πυκνό δίκτυο αεράμυνας γύρω από στρατηγικούς στόχους.
2. Οι ταχύτητες και η τροχιά του ERAM το καθιστούν ευάλωτο σε αναχαίτιση.
3. Η συνεχής εξέλιξη των ρωσικών μέσων ηλεκτρονικού πολέμου περιορίζει την αποτελεσματικότητα κάθε «έξυπνου» δυτικού όπλου.
Αυτό που σήμερα παρουσιάζεται ως «νέα απειλή» δεν είναι παρά ένα ακόμη όπλο που θα εξουδετερωθεί γρήγορα στο πεδίο της μάχης.

Η Δύση επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δύση υπόσχεται «υπερόπλα» στην Ουκρανία:
Το HIMARS παρουσιάστηκε ως «game changer», αλλά οι ρωσικές δυνάμεις προσαρμόστηκαν γρήγορα.
Οι πύραυλοι Storm Shadow και SCALP-EG προκάλεσαν αρχικά θόρυβο, αλλά η ρωσική αεράμυνα απέδειξε την ανθεκτικότητά της.
Τα ATACMS που δόθηκαν περιορισμένα, χρησιμοποιούνται με την έγκριση των ΗΠΑ και δεν άλλαξαν την πορεία του πολέμου.
Το ίδιο μοτίβο βλέπουμε τώρα και με τους πυραύλους ERAM.
Μια μεγάλη υπόσχεση, μικροί αριθμοί, απόλυτη εξάρτηση από την Ουάσιγκτον, και τελικά μηδαμινό στρατιωτικό αποτέλεσμα.

Ασύλληπτο φιάσκο

Η υπόθεση ERAM δείχνει δύο πράγματα:

1. Την αδυναμία της Δύσης να παραδώσει στην Ουκρανία όπλα σε κλίμακα που να αλλάξει ουσιαστικά την κατάσταση.

2. Την πλήρη εξάρτηση του Κιέβου από την Ουάσιγκτον, αφού ούτε καν τους πυραύλους που θα έχει δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί χωρίς αμερικανική άδεια.

Η Ρωσία παραμένει στρατιωτικά ανώτερη και ικανή να προσαρμοστεί σε κάθε «νέα τεχνολογία» που δοκιμάζεται εναντίον της.
Οι δέκα πύραυλοι του Οκτωβρίου δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό και άλλο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα για να συνεχιστεί ένας πόλεμος που η Δύση δεν μπορεί να κερδίσει.

Γεωπολιτική διάσταση και χρήσιμα συμπεράσματα

Η αποστολή των ERAM δεν έχει στόχο να κερδίσει η Ουκρανία στο πεδίο της μάχης. Αντιθέτως, στόχος της Ουάσιγκτον είναι να:

1. Συνεχίσει τον πόλεμο για να εξαντλήσει τη Ρωσία, έστω κι αν αυτό κοστίζει χιλιάδες ζωές Ουκρανών.
2. Δείξει ενότητα στο ΝΑΤΟ ενόψει εσωτερικών πολιτικών πιέσεων.
3. Αποτρέψει την κατάρρευση του ουκρανικού μετώπου με συμβολικές κινήσεις.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι κάθε μέρα που περνάει η Ρωσία ενισχύει τις θέσεις της, ενώ η Ουκρανία χάνει έδαφος, ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές.
Η Μόσχα γνωρίζει ότι αυτά τα όπλα δεν αλλάζουν τις ισορροπίες.
Το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα έχει αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμόζεται γρήγορα σε κάθε νέα απειλή.
Η Ρωσία έχει τη δυνατότητα να παράγει μαζικά δικά της όπλα, να αναπτύσσει drones, πυραύλους και μέσα ηλεκτρονικού πολέμου σε κλίμακα που η Ουκρανία και η Δύση αδυνατούν να ανταγωνιστούν.
Η στρατηγική αντοχή της Ρωσίας και η ισχυρή της βιομηχανία εξασφαλίζουν ότι ο πόλεμος φθοράς ευνοεί τη Μόσχα, όχι το Κίεβο.

Πηγή