Προσδεθείτε, η Ρωσία μίλησε: Το σχέδιο Trump, απορρίπτεται - Σε 2 χρόνια θα πάρουμε όλη την Ουκρανία

Ηχηρή παρέμβαση για τις εξελίξεις στο ουκρανικό ζήτημα και τις σχέσεις Ρωσίας - ΗΠΑ.Ένα νέο κεφάλαιο στη δημόσια συζήτηση γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις εσωτερικές ισορροπίες στη Δύση και τον ρόλο του Donald Trump στην απόπειρα διαμόρφωσης ενός νέου «ειρηνευτικού» πλαισίου άνοιξε ο Alexander Dugin, φιλόσοφος, συγγραφέας και πολιτικός μέντορας του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin.

{inAds}
Ο Dugin ο οποίος εδώ και χρόνια λειτουργεί ως ένας από τους πιο επιδραστικούς θεωρητικούς της ρωσικής γεωπολιτικής σχολής, παρουσίασε ένα αφήγημα που συνδυάζει πολιτική ανάλυση, ιδεολογική ερμηνεία και εκτιμήσεις για τις προθέσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ίδιου του Volodymyr Zelensky.

Η συνέντευξη του δεν αποτελεί απλώς μια δήλωση, αλλά μια πλήρη γεωπολιτική κοσμοθεωρία, με σαφείς ιδεολογικούς στόχους και επιδιώξεις.

Το σχέδιο των 28 σημείων του Trump - Ειρηνευτική πρωτοβουλία ή γεωπολιτικό παζάρι;

Ο Dugin υποστηρίζει ότι ο Trump —σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις Biden, Kamala Harris και την ΕΕ— εμφανίζεται ως ισχυρός υποστηρικτής της ταχείας λήξης του πολέμου στην Ουκρανία.

Στην αφήγησή του, ο Trump επιδιώκει να παρουσιαστεί ως «μεγάλος ειρηνοποιός», ακόμη και αν ταυτόχρονα μπορεί να σχεδιάζει νέες πολεμικές επιχειρήσεις αλλού, θεωρεί την Ουκρανία «κλειστό κεφάλαιο» που θέλει να τακτοποιήσει, ώστε να στραφεί σε άλλα μέτωπα ενώ επανέφερε προτάσεις που είχαν συζητηθεί στην Αλάσκα μεταξύ Putin και αμερικανικής αντιπροσωπείας.
{inAds}
Tο σχέδιο Trump περιείχε:

• αναγνώριση της Κριμαίας, του Donbass και των άλλων προσαρτημένων περιοχών ως ρωσικών,
• άρση των κυρώσεων,
• επιστροφή της Ρωσίας στη διεθνή πολιτική σκηνή,
• προσωρινή παύση πυρός,
• χρήση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Ο Dugin χαρακτηρίζει το σχέδιο σαν μια ιστορική ευκαιρία για τον Trump να εμφανιστεί ως υποψήφιος για το επόμενο Νόμπελ Ειρήνης, ενώ για τη Ρωσία το χαρακτηρίζει «εφιαλτικό συμβιβασμό» που απέχει από μια «νίκη».

Οι τέσσερις αλλαγές Zelensky: Η σπίθα που έκαψε τη συμφωνία

Σύμφωνα με τον Ρώσο φιλόσοφο η ουκρανική ηγεσία —με την υποστήριξη των Ευρωπαίων— προσποιήθηκε ότι δέχεται το σχέδιο, αλλά πρότεινε τροποποιήσεις που το ανέτρεπαν πλήρως:

1. Καμία μείωση του μεγέθους των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.
2. Η Ουκρανία συνεχίζει την πορεία προς το ΝΑΤΟ.
3. Δικαίωμα πρόσκλησης ξένων στρατευμάτων.
4. Άμεση κατάπαυση πυρός χωρίς ανταλλαγή εδαφών.
Ο Dugin περιγράφει την αντίδραση της αμερικανικής πλευράς με θεατρικό τρόπο, περιλαμβάνοντας και έναν ειρωνικό χαρακτηρισμό για τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Marco Rubio ως «αγγελιαφόρου» που πρέπει να μεταφέρει στον Trump την αποτυχία.
{inAds}
Ο πολιτικός μέντορας του Putin κάνει λόγο για μία ιστορία σκόπιμης υπονόμευσης των σχεδίων Trump από τους Ευρωπαίους και τον Zelensky ώστε να μην επιτρέψουν στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ να εμφανιστεί ως ειρηνοποιός.

«Περιμένει η Ευρώπη απλώς να περάσει η μπόρα Trump;»

Ο δημοσιογράφος του Radio Sputnik θέτει το κρίσιμο ερώτημα: Μήπως η ΕΕ εμποδίζει συστηματικά κάθε ειρηνευτική πρωτοβουλία απλώς για να καθυστερήσει έως ότου η αμερικανική πολιτική βυθιστεί στις εσωτερικές εκλογικές μάχες;
Ο Dugin απαντά επεκτείνοντας το ζήτημα σε υπαρξιακή συνθήκη:
• Η Ουκρανία, κατά τη γνώμη του, θα καταρρεύσει «σε 2–3 χρόνια».
• Η Ρωσία, όπως υποστηρίζει, «ιστορικά δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς επέκταση».
• Το ουκρανικό μέτωπο είναι «αιώνιο σύνορο» συγκρούσεων.
• Οι Ουκρανοί παρουσιάζονται με απόλυτους γεωπολιτικούς όρους, ως «προδότες» και ασταθείς χαρακτήρες»

Γιατί η ΕΕ επιμένει στην υποστήριξη της Ουκρανίας;

To Sputnik θέτει επίσης το ερώτημα γιατί η Ευρώπη συνεχίζει μια πολιτική που, σύμφωνα με τον Dugin της προκαλεί οικονομική ζημιά.

Ο Dugin επικαλείται μια δική του ευρύτερη θεωρία: Οι ελίτ της Ευρώπης και οι φιλελεύθεροι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης θεωρούν ότι ο Putin είναι μια «ιστορική παρεκτροπή» και πιστεύουν ότι η Ρωσία βαθιά μέσα της «ανήκει στη Δύση» και περιμένουν μια αλλαγή ηγεσίας. Υποστηρίζουν την Ουκρανία για να επιταχύνουν αυτή την «αναπόφευκτη» ρωσική μεταβολή.

Ιστορική αναγκαιότητα

Ο Dugin χαρακτηρίζει τη Δύση ως αποκομμένη από την πραγματικότητα, υποστηρίζει ότι η Ρωσία «αναγεννιέται» μέσα στη σύγκρουση, θεωρεί ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πολιτική παρακμή και παρουσιάζει τον Trump ως απειλή για την παγκοσμιοποιημένη τάξη.
Για τον Dugin, που έχει βαθιά επίδραση στη σκέψη του Vladimir Putin η Ουκρανία δεν είναι απλώς ένας στρατηγικός στόχος, αλλά το πεδίο όπου πραγματοποιείται μία πολύ ευρύτερη σύγκρουση με την ιστορία και τις αξίες της Ρωσίας.

Η ηγεσία του Κρεμλίνου πιστεύει ότι για να επιτευχθεί η νίκη στην Ουκρανία, πρέπει πρώτα να νικήσει η ίδια η Ρωσία το «κακό» που ενυπάρχει εντός της.

Αυτό το κακό, σύμφωνα με την ιδεολογία του, είναι το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο που επικράτησε στη Ρωσία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και που θεωρείται υπεύθυνο για την αποστασία από τις παραδοσιακές αξίες του ρωσικού κόσμου.
Η πρόταση είναι απλή και βαθιά ριζική: η νίκη της Ρωσίας στον πόλεμο με την Ουκρανία θα είναι ταυτόχρονα και νίκη εντός της ίδιας της Ρωσίας, έναν αγώνα για την εξάλειψη του φιλελευθερισμού, της προδοσίας, και των εσωτερικών δεινών που χαρακτηρίζουν το ρωσικό πολιτικό σύστημα από τη δεκαετία του 1990 και μετά.

Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν μπορεί να νικήσει στην Ουκρανία χωρίς πρώτα να νικήσει τον ίδιο της τον εαυτό.

«Η νίκη στην Ουκρανία ή η νίκη για τη Ρωσία;»

Ο Dugin υποστηρίζει ότι η κατάληξη του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι απλώς η στρατιωτική ή εδαφική επικράτηση.
Αντιθέτως, η νίκη στην Ουκρανία συνδέεται άρρηκτα με την αναγέννηση της Ρωσίας ως κράτος και έθνος.

Στην ανάλυσή του, η Ρωσία δεν έχει απλώς να «επικρατήσει» εδαφικά, αλλά να ανακτήσει την πολιτική και ιδεολογική της καθαρότητα, απορρίπτοντας το δυτικό μοντέλο και επαναφέροντας τις ρίζες του «Μεγάλου Ρωσικού Κόσμου».
Η θεωρία αυτή προϋποθέτει την ανασύσταση του κράτους και της κοινωνίας της Ρωσίας σε μια νέα μορφή, πέρα από τα όρια της σύγχρονης Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Η ιδέα αυτής της «νίκης πάνω στον εαυτό της» είναι συνυφασμένη με τον καθαρτικό πόλεμο κατά του φιλελευθερισμού, την υπερπήδηση του ιστορικού στίγματος της δεκαετίας του 1990 και την αποδοχή μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής κανονικότητας.
Εδώ, η Ρωσία πρέπει να επανακαθορίσει τη θέση της στην ιστορία, με τις αξίες του ρωσικού κόσμου να βρίσκονται στο επίκεντρο του πολιτικού της σχεδίου.

Ο νέος ρωσικός κόσμος

Σύμφωνα με τον Dugin ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι απλώς μια στρατηγική σύγκρουση ή μια αναμέτρηση με τη Δύση.
Αντίθετα, είναι η τελευταία φάση της δημιουργίας του «Νέου Ρωσικού Κόσμου», ο οποίος θα αποκαταστήσει τα ιδανικά και τις αξίες της Ρωσίας, καθιστώντας την έναν παγκόσμιο πόλο εξουσίας με μια νέα παγκόσμια ρωσική ιδέα.

{inAds}
Αυτός ο κόσμος, σύμφωνα με τον Dugin θα χαρακτηρίζεται από τη ρωσική κυριαρχία, αλλά και από την αποδοχή των ιστορικών της παραδόσεων και του παρελθόντος της.
Η «αναγέννηση» της Ρωσίας —αλλά και η αποκατάσταση της εθνικής και πολιτικής της ταυτότητας— είναι, για τον Dugin, το πιο σημαντικό έργο της εποχής μας.
Δεν πρόκειται απλώς για την επαναφορά μιας ηγεμονικής δύναμης, αλλά για τη δημιουργία ενός κόσμου όπου η Ρωσία θα είναι το κέντρο της ιστορικής αλήθειας και του πολιτισμικού μέλλοντος.

Η αναφορά στον ρωσικό κόσμο αποκαλύπτει την επιθυμία για μια «αναγέννηση» της ρωσικής ταυτότητας που προχωρά πέρα από την απλή αποκατάσταση των εδαφών, επαναφέροντας ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα.

Η Αναγέννηση και η πορεία προς το μέλλον

Στην τελευταία φάση του αφηγήματός του, ο Dugin επικεντρώνεται στην ιδέα ότι η Ρωσία δεν αναζητά απλώς την κατάκτηση των εδαφών της Ουκρανίας, αλλά στοχεύει στην πλήρη αποκατάσταση του εσωτερικού της κόσμου: την πλήρη επανασύσταση του ρωσικού κράτους, την αποκατάσταση των πολιτικών θεσμών και τη διαμόρφωση μιας νέας ιστορικής ταυτότητας.

Η επανασύσταση αυτή είναι η μόνη πορεία προς τη σωτηρία της Ρωσίας, καθώς μόνο με την «αναγέννηση» του κράτους και του έθνους μπορεί να αποκατασταθεί η πραγματική ισχύς και η ηθική δικαιοσύνη.

Το μέλλον της Ρωσίας, σε αυτό το σενάριο, δεν εξαρτάται από την προσαρμογή της στο παγκόσμιο σύστημα, αλλά από την αποκατάσταση του «ρωσικού κόσμου» ως παγκόσμιας δύναμης, με ένα νέο όραμα για τη θέση της Ρωσίας στον κόσμο.

Η έννοια του «ρωσικού κόσμου» περιλαμβάνει μια βαθιά σύνδεση με την ιστορία της Ρωσίας και των παγκόσμιων αξιών της, οι οποίες πρέπει να αναγεννηθούν και να αποκατασταθούν στη σύγχρονη εποχή.

Η ιδεολογία του Dugin και οι αναλύσεις του για την Ουκρανία συνθέτουν μια πολιτική και ιστορική αφήγηση στην οποία η νίκη της Ρωσίας δεν είναι απλώς στρατηγική, αλλά πολιτιστική και ιδεολογική αναγκαιότητα.

Η «νίκη» δεν περιορίζεται στο στρατιωτικό πεδίο ή στις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά επεκτείνεται σε μία εσωτερική αναγέννηση που θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός νέου ρωσικού κόσμου, με μια νέα ιδεολογία που θα αποκαταστήσει την ιστορική δικαιοσύνη και τη θέση της Ρωσίας στον κόσμο.
Η διαρκής αναφορά στο ιστορικό παρελθόν και στην ανάγκη για συνέχιση του ιστορικού κύκλου υπογραμμίζει την αντίληψη ότι η Ρωσία βρίσκεται σε μια συνεχιζόμενη διαδικασία αποκατάστασης της ταυτότητάς της, μια διαδικασία που συνδέεται με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τις ευρύτερες παγκόσμιες αλλαγές.

Η νίκη στην Ουκρανία δεν είναι απλώς μια στρατηγική σύγκρουση, αλλά η επιβεβαίωση της ρωσικής ιδέας και του ρωσικού κόσμου σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.

Πηγή