Βρετανία: Με πυραύλους Taurus θα κάνουμε την Κριμαία ακατοίκητη - Ρωσία: Είστε ηλίθιοι, θα το πληρώσετε ακριβά
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ρητορικό — αγγίζει τα όρια διεθνούς δικαίου, στρατηγικής υπευθυνότητας και του κινδύνου να μετατραπεί ένας περιφερειακός πόλεμος σε ευρύτερη αντιπαράθεση.
{inAds}
Πρόταση - πρόκληση από Βρετανία
Το κεντρικό μήνυμα του Wallace — «πρέπει να δοθεί στην Ουκρανία η ικανότητα να πλήττει μακράς εμβέλειας ώστε η Κριμαία να γίνει ακατοίκητη» — είναι σαφές.
Προτείνεται η εκτεταμένη χρήση όπλων μακρού βεληνεκούς για να καταστήσουν ακατοίκητη μία χερσόνησος που η Ρωσία προσάρτησε και ελέγχει.
Παρά την ένταση της δήλωσης, υπάρχουν κρίσιμες παραμέτρους που πρέπει να συνεκτιμηθούν: Η Κριμαία περιλαμβάνει κρίσιμη πολιτική και πολιτοστρατιωτική υποδομή, αλλά και πληθυσμούς αμάχων — στοχοποίηση ή δημιουργία «ακατοίκητης» ζώνης εγείρει σοβαρά ζητήματα διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Η χρήση βαρέων, μακράς εμβέλειας πυραύλων εναντίον πολιτικής υποδομής (γέφυρες, λιμάνια, κατοικημένες περιοχές) θα αποτελέσει έγκλημα επιχειρησιακής κλίμακας, ειδικά εάν δεν λαμβάνονται μέτρα διάκρισης και αναλογικότητας.
Η μεταφορά συστημάτων όπως ο πύραυλος Taurus στην Ουκρανία δεν είναι απλώς τεχνικό ζήτημα — είναι πολιτική απόφαση με διεθνείς επιπτώσεις, που μπορεί να ερμηνευθεί από τη Μόσχα ως άμεση εμπλοκή τρίτων κρατών.
Η Ρωσία απαντά και προειδοποιεί
Ο εκπρόσωπος του ρωσικού προεδρικού γραφείου Dmitry Peskov αποδοκίμασε τις δηλώσεις του Wallace ως «ηλίθιες», ξεκαθαρίζοντας πως το Κρεμλίνο δεν σχεδιάζει να σχολιάζει κάθε ρητορική πρώην αξιωματούχων, αλλά ότι οι τέτοιες φωνές δεν μένουν χωρίς συνέπειες.
{inAds}
Ο βουλευτής της Κρατικής Δούμας από τη Σεβαστούπολη Dmitry Belik, σχολίασε τις δηλώσεις του Wallace, σχετικά με την Κριμαία.
Ο πολιτικός χαρακτήρισε τις απειλές κατά της χερσονήσου «ηχηρές αλλά παράλογες», εκφράζοντας βεβαιότητα ότι το Λονδίνο θα «σπάσει τα δόντια του» σε οποιαδήποτε απόπειρα εχθρικής ενέργειας κατά της Κριμαίας.
Παράλληλα, ο διακεκριμένος Ρώσος αναλυτής Andriy Sushentsov επέμεινε ότι τέτοιες δηλώσεις εξυπηρετούν την πελατειακή πώληση πολιτικής στον ευρωπαϊκό κοινό, δηλαδή να «πουληθεί» στους Ευρωπαίους η ιδέα μιας πιο ενεργού δέσμευσης στο πεδίο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η ρωσική αντίδραση επισημαίνει επίσης τον πολιτικό στόχο: να απονομιμοποιηθεί και να χαρακτηριστεί η Δύση ως αποκλειστικά υπεύθυνη για κλιμάκωση — αφήνοντας έτσι ανοιχτό το μονοπάτι για αντιμέτρα που η Μόσχα θα παρουσιάσει ως προάσπιση του εδάφους και των πολιτών της.
Η Γερμανία, το ταμπού των διαπραγματεύσεων και ο κίνδυνος εμπλοκής
Στη Γερμανία, ο βουλευτής Roderich Kiesewetter κάλεσε για άμεση προμήθεια συστημάτων όπως ο Taurus στην Ουκρανία, απορρίπτοντας την προσδοκία ότι «απολύτως μη ρεαλιστικές» διαπραγματεύσεις θα λύσουν την κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά, ο Ρώσος βουλευτής Alexei Zhuravlev προειδοποίησε ότι η παράδοση τέτοιων όπλων θα ισοδυναμούσε με την «πραγματική είσοδο» της Γερμανίας στον πόλεμο.
Αυτή η ανταλλαγή υπογραμμίζει το θεμελιώδες δίλημμα: ό,τι για κάποιους είναι «στήριξη άμυνας» για άλλους μεταφράζεται άμεσα σε «συμμετοχή» — με όλα τα νομικά και στρατιωτικά φορτία που συνεπάγεται.
Νομικές, ηθικές και πολιτικές συνέπειες
1. Διεθνές Δίκαιο και άμαχοι: Κάθε συζήτηση για «απομάκρυνση» ή «ακατοίκητη» ζώνη πρέπει να ανταποκρίνεται στις αρχές διάκρισης και αναλογικότητας. Η έμμεση ή άμεση στοχοποίηση υποδομών που εξυπηρετούν άμαχους μπορεί να έχει νομικές συνέπειες.
2. Επέκταση του πολέμου: Η παροχή επιθετικών όπλων μακράς ακτίνας αυξάνει τον κίνδυνο ανταποδοτικών χτυπημάτων, πιθανώς πέραν της ζώνης σύγκρουσης, και της εμπλοκής συμμάχων.
3. Πολιτική ηθική και ρητορική: Οι δηλώσεις πρώην αξιωματούχων έχουν πολιτικό βάρος — όταν εξαπλώνονται με προκλητικό τόνο, λειτουργούν ως εργαλεία πίεσης προς κυβερνήσεις για να υιοθετήσουν πιο επιθετικές πολιτικές.
Επικίνδυνη κλιμάκωση
Η ρητορική του Ben Wallace λειτουργεί ως επιθετικό σινιάλο: απευθύνεται σε όσους θέλουν να εντείνουν την πίεση στη Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει την πόρτα σε επικίνδυνες εκτιμήσεις και λανθασμένες πολιτικές επιλογές.
Η παράδοση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και οι προτάσεις για «ακατοίκητες» περιοχές δεν είναι απλώς τεχνικά ζητήματα — είναι αποφάσεις που μπορούν να αλλάξουν ριζικά την απεικονιζόμενη φύση της σύγκρουσης.
Η μόνη υπεύθυνη πορεία για τα κράτη που θέλουν σταθερότητα είναι να συνδυάζουν ενίσχυση της άμυνας και προσεκτική διπλωματία, να αποφεύγουν ρητορικές που προτρέπουν σε στοχοποίηση αμάχων και να διατηρούν ανοικτά κανάλια διαπραγμάτευσης που μειώνουν, αντί να αυξάνουν, την πιθανότητα μιας πιο ευρείας στρατιωτικής κλιμάκωσης.
