Ύπουλο παιχνίδι «συνεργασίας» Ελλάδας-Τουρκίας-ΗΒ για Ανατολική Μεσόγειο
Το άρθρο του Τούρκου πρώην διπλωμάτη και αναλυτή Μεχμέτ Ογιουτσού, που δημοσιεύτηκε στο Yetkin Report με τίτλο «Ενεργειακή Συνεργασία Ηνωμένου Βασιλείου – Ελλάδας ενώ η Τουρκία και η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκονται στο επίκεντρο», αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα τουρκικής γεωπολιτικής προπαγάνδας υπό τον μανδύα “τεχνοκρατικής ανάλυσης”.
{inAds}
Με αφορμή το UK–Greece Strategic Summit στο Κέιμπριτζ, ο Ογιουτσού —που υπήρξε σύμβουλος του Τουργκούτ Οζάλ και στέλεχος σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ και ο IEA— επιχειρεί να προβάλει την ιδέα ενός νέου “άξονα ασφάλειας” Ηνωμένου Βασιλείου – Ελλάδας – Τουρκίας, παρουσιάζοντας την Άγκυρα ως “αναγκαίο πυλώνα σταθερότητας” και “αναπόφευκτο ενεργειακό διάδρομο” για την Ευρώπη.
Όπωσ σημειώνει σχετική ανάλυση του Geopolitico, πίσω από τη ρητορική περί «συνεργασίας και ειρήνης», το άρθρο αποκρύπτει τις τουρκικές παραβιάσεις και τις επιθετικές ενέργειες σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο, επιχειρώντας να εξωραΐσει τον ρόλο της Άγκυρας και να επιβάλει τη συμμετοχή της ως προϋπόθεση για κάθε ευρωπαϊκό σχήμα ασφάλειας ή ενέργειας.
Ο Ογιουτσού υποστηρίζει ότι η Ευρώπη στερείται κοινής αντίληψης ασφάλειας και προτείνει την ενσωμάτωση της Τουρκίας σε ένα νέο μοντέλο “ρεαλιστικής συνεργασίας”. Ωστόσο, η ανάλυσή του υιοθετεί πλήρως το αφήγημα της Άγκυρας περί “τιμωρημένης δύναμης” — χωρίς αναφορά στην κατοχή της Κύπρου, τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο, την εμπλοκή σε Συρία και Λιβύη ή τις παραβιάσεις του Δικαίου της Θάλασσας.
Με αφορμή το UK–Greece Strategic Summit στο Κέιμπριτζ, ο Ογιουτσού —που υπήρξε σύμβουλος του Τουργκούτ Οζάλ και στέλεχος σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ και ο IEA— επιχειρεί να προβάλει την ιδέα ενός νέου “άξονα ασφάλειας” Ηνωμένου Βασιλείου – Ελλάδας – Τουρκίας, παρουσιάζοντας την Άγκυρα ως “αναγκαίο πυλώνα σταθερότητας” και “αναπόφευκτο ενεργειακό διάδρομο” για την Ευρώπη.
Όπωσ σημειώνει σχετική ανάλυση του Geopolitico, πίσω από τη ρητορική περί «συνεργασίας και ειρήνης», το άρθρο αποκρύπτει τις τουρκικές παραβιάσεις και τις επιθετικές ενέργειες σε Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο, επιχειρώντας να εξωραΐσει τον ρόλο της Άγκυρας και να επιβάλει τη συμμετοχή της ως προϋπόθεση για κάθε ευρωπαϊκό σχήμα ασφάλειας ή ενέργειας.
Ο Ογιουτσού υποστηρίζει ότι η Ευρώπη στερείται κοινής αντίληψης ασφάλειας και προτείνει την ενσωμάτωση της Τουρκίας σε ένα νέο μοντέλο “ρεαλιστικής συνεργασίας”. Ωστόσο, η ανάλυσή του υιοθετεί πλήρως το αφήγημα της Άγκυρας περί “τιμωρημένης δύναμης” — χωρίς αναφορά στην κατοχή της Κύπρου, τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο, την εμπλοκή σε Συρία και Λιβύη ή τις παραβιάσεις του Δικαίου της Θάλασσας.
{inAds}
Η πρόταση για «ενεργειακή ένωση» Ελλάδας–Τουρκίας μέσω αγωγών, LNG και ηλεκτρικών διασυνδέσεων, παρουσιάζεται ως φυσική εξέλιξη, παραγνωρίζοντας το casus belli και την ένταση που προκαλεί η τουρκική στάση. Το αφήγημα του “άξονα συνεργασίας” λειτουργεί έτσι ως πολιτικό εργαλείο πίεσης προς την Αθήνα και τις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της στρατηγικής εξίσωσης “ασφάλεια ίσον συνύπαρξη με την Τουρκία”.
Η ουσία του κειμένου είναι ότι ο Ογιουτσού επιχειρεί να νομιμοποιήσει την τουρκική αναθεωρητική πολιτική, παρουσιάζοντας την Ευρώπη ως εξαρτώμενη από την Άγκυρα για την ενεργειακή της ασφάλεια. Πρόκειται για προσεκτικά δομημένο αφήγημα ήπιας ισχύος, το οποίο συγκαλύπτει την τουρκική επιθετικότητα και επιχειρεί να επιβάλει έναν “τεχνοκρατικό ρεαλισμό” εις βάρος του Διεθνούς Δικαίου.
Η αντίθεση ανάμεσα στο “όραμα συνεργασίας” του Ογιουτσού και στην πραγματικότητα της τουρκικής συμπεριφοράς αναδεικνύει μια πάγια επιδίωξη της Άγκυρας: να εμφανιστεί ως ρυθμιστής και όχι ως ταραξίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα, μέσω της παρέμβασης του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια στο ίδιο φόρουμ, αντέταξε την αρχή της νομιμότητας, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της τριμερούς Ελλάδας–Αγγλίας–Ινδίας και αναδεικνύοντας την αξία συστημάτων όπως ο «Κένταυρος» απέναντι σε τουρκικά drones.
Η πρόταση για «ενεργειακή ένωση» Ελλάδας–Τουρκίας μέσω αγωγών, LNG και ηλεκτρικών διασυνδέσεων, παρουσιάζεται ως φυσική εξέλιξη, παραγνωρίζοντας το casus belli και την ένταση που προκαλεί η τουρκική στάση. Το αφήγημα του “άξονα συνεργασίας” λειτουργεί έτσι ως πολιτικό εργαλείο πίεσης προς την Αθήνα και τις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της στρατηγικής εξίσωσης “ασφάλεια ίσον συνύπαρξη με την Τουρκία”.
Η ουσία του κειμένου είναι ότι ο Ογιουτσού επιχειρεί να νομιμοποιήσει την τουρκική αναθεωρητική πολιτική, παρουσιάζοντας την Ευρώπη ως εξαρτώμενη από την Άγκυρα για την ενεργειακή της ασφάλεια. Πρόκειται για προσεκτικά δομημένο αφήγημα ήπιας ισχύος, το οποίο συγκαλύπτει την τουρκική επιθετικότητα και επιχειρεί να επιβάλει έναν “τεχνοκρατικό ρεαλισμό” εις βάρος του Διεθνούς Δικαίου.
Η αντίθεση ανάμεσα στο “όραμα συνεργασίας” του Ογιουτσού και στην πραγματικότητα της τουρκικής συμπεριφοράς αναδεικνύει μια πάγια επιδίωξη της Άγκυρας: να εμφανιστεί ως ρυθμιστής και όχι ως ταραξίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα, μέσω της παρέμβασης του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια στο ίδιο φόρουμ, αντέταξε την αρχή της νομιμότητας, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της τριμερούς Ελλάδας–Αγγλίας–Ινδίας και αναδεικνύοντας την αξία συστημάτων όπως ο «Κένταυρος» απέναντι σε τουρκικά drones.
