Ηχούν τα τύμπανα του πιο επικίνδυνου πολέμου - Σφαγή, 11 Πακιστανοί στρατιώτες νεκροί - Απειλή σοκ: Η Ινδία θα πληρώσει με αίμα

Η επαρχία Orakzai, στην ασταθή περιοχή του Khyber Pakhtunkhwa στο βορειοδυτικό Πακιστάν, έγινε ξανά πεδίο αιματοχυσίας.Έντεκα Πακιστανοί στρατιώτες, ανάμεσά τους ένας αντισυνταγματάρχης και ένας ταγματάρχης, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια στοχευμένης επιχείρησης κατά τρομοκρατών, σύμφωνα με ανακοίνωση του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων των Ενόπλων Δυνάμεων (ISPR).

Η επιχείρηση στηρίχθηκε σε πληροφορίες για παρουσία ένοπλων, τους οποίους το ISPR χαρακτήρισε ως «Ινδο-υποκινούμενους khwarij», σημειώνοντας πως 19 εξ αυτών εξουδετερώθηκαν.
{inAds}
Η απάντηση της πακιστανικής κυβέρνησης ήταν άμεση.
Ο πρωθυπουργός Shahbaz Sharif απέδωσε τιμές στους πεσόντες στρατιώτες και προανήγγειλε σκλήρυνση της στάσης έναντι της τρομοκρατίας:
«Οι θυσίες των γενναίων παιδιών μας δεν θα πάνε χαμένες.

Δεν θα επιτρέψουμε σε όσους απειλούν την ακεραιότητα του Πακιστάν να πετύχουν», δήλωσε.

Εσωτερική αιμορραγία και εξωτερικές σκιές

Η επίθεση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σκηνικό ραγδαίας αύξησης της βίας στο Πακιστάν.
{inAds}
Σύμφωνα με το Κέντρο Ερευνών και Ασφάλειας του Ισλαμαμπάντ (CRSS), το τρίτο τρίμηνο του 2025 σημειώθηκε αύξηση 46% στους θανάτους που σχετίζονται με τρομοκρατία σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο.

Οι απώλειες περιλαμβάνουν πολίτες, μέλη των δυνάμεων ασφαλείας και ενόπλους.
Ήδη οι 2.414 θάνατοι που καταγράφηκαν έως τον Σεπτέμβριο πλησιάζουν τα συνολικά 2.546 θύματα ολόκληρου του 2024 — μιας χρονιάς που ήδη χαρακτηριζόταν ως η πιο αιματηρή της τελευταίας δεκαετίας.
Οι νέες απώλειες ώθησαν την πακιστανική πλευρά να απειλήσει με αίμα την Ινδία.

Τα δύο μέτωπα του Πακιστάν

1. Το δυτικό μέτωπο

Η κυριότερη εστία δράσης τρομοκρατών εντοπίζεται κατά μήκος των δυτικών συνόρων, με τις επιχειρήσεις να επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση:

• Πακιστανών Ταλιμπάν (TTP) στα βορειοδυτικά
• Βαλούχων αυτονομιστών στο νοτιοδυτικό Μπαλουχιστάν

Η απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν το 2021 δημιούργησε ένα γεωπολιτικό κενό, το οποίο η Ισλαμαμπάντ θεωρεί ότι εκμεταλλεύονται εξτρεμιστές που βρίσκουν καταφύγιο στο Αφγανιστάν — ισχυρισμός που η κυβέρνηση των Ταλιμπάν απορρίπτει.
Ωστόσο, ο ΟΗΕ κάνει λόγο για «περιβάλλον ανοχής» προς εξτρεμιστές εντός Αφγανιστάν.

2. Το μέτωπο με την Ινδία

Η δήλωση του ISPR περί ινδο-χρηματοδοτούμενων τρομοκρατών και η ρητορική Sarif φανερώνουν μια αναβάθμιση του «σκιώδους πολέμου» ανάμεσα στις δύο πυρηνικές δυνάμεις της Νότιας Ασίας.
Το Νέο Δελχί, χωρίς επίσημη απάντηση, απορρίπτει συστηματικά τέτοιες κατηγορίες ως «παραπληροφόρηση».
Ωστόσο, η ένταση κλιμακώνεται.

Σοβαρός κίνδυνος

Τοπικά συμβούλια και ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι οι μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις ενέχουν σοβαρό κίνδυνο για άμαχους.

Τον Σεπτέμβριο, αντιπολιτευόμενοι βουλευτές κατήγγειλαν ότι αεροπορικές επιδρομές σε θέσεις τρομοκρατών προκάλεσαν τον θάνατο παιδιών — καταγγελίες που ο στρατός ουδέποτε σχολίασε.

Το Πακιστάν βρίσκεται σήμερα σε πολλαπλά σταυροδρόμια:

1.Αντιμετωπίζει εσωτερική αποσταθεροποίηση από ανανεωμένες τρομοκρατικές επιθέσεις.
2. Βιώνει διπλωματική απομόνωση και αβεβαιότητα στη σχέση του με τους γείτονες, κυρίως με το Αφγανιστάν και την Ινδία.
3. Και ταυτόχρονα, προσπαθεί να σταθεροποιηθεί οικονομικά σε μια χρονιά με αυξανόμενη φτώχεια και πολιτική αστάθεια.

Αν δεν υπάρξει συντονισμένη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η ριζοσπαστικοποίηση και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος, τότε η χώρα κινδυνεύει να διολισθήσει ξανά σε μια κατάσταση διαρκούς εσωτερικής πολιορκίας.
{inAds}
Άλυτες οι διαφορές Ινδίας - Πακιστάν

Την ίδια στιγμή και ενώ η διεθνής κοινότητα συνδέει τις εντάσεις Ινδίας–Πακιστάν κυρίως με την αμφιλεγόμενη περιοχή του Κασμίρ, ένα παλαιότερο αλλά συχνά παραγνωρισμένο μέτωπο απειλεί να επανέλθει καταστροφικά στο προσκήνιο: το Sir Creek, ένα φαινομενικά ασήμαντο κομμάτι γης και νερού στο Rann of Kutch, όπου η διαμάχη παραμένει άλυτη εδώ και 78 χρόνια.

Σήμερα, όμως, αυτή η λωρίδα γης απειλεί να εξελιχθεί σε πυριτιδαποθήκη υψηλής στρατηγικής και οικονομικής σημασίας, με τις δηλώσεις-σοκ της ινδικής ηγεσίας να δημιουργούν σενάρια στρατιωτικής κλιμάκωσης που θυμίζουν τις πολεμικές δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Νέα πηγή έντασης

Το Sir Creek είναι μια 96 χιλιομέτρων παλιρροιακή εκβολή (tidal estuary) που χωρίζει το Γκουτζαράτ της Ινδίας από το Σιντ του Πακιστάν, κοντά στις ακτές της Αραβικής Θάλασσας. Αν και δεν διαθέτει σταθερό πληθυσμό, είναι εξαιρετικής σημασίας για τρεις λόγους:

1. ΑΟΖ και υδρογονάνθρακες: Η περιοχή επηρεάζει την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στη δυτική Ινδία και νοτιοανατολικό Πακιστάν. Μια μικρή μετακίνηση γραμμής θαλάσσιας οριοθέτησης μπορεί να σημαίνει απώλεια εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων γεμάτων ενεργειακούς πόρους.

2. Ιστορική και στρατιωτική βαρύτητα: Η περιοχή έχει ήδη υπάρξει θέατρο συγκρούσεων το 1965, ενώ έχει στρατηγική σημασία λόγω της εγγύτητας στο λιμάνι του Καράτσι — οικονομική αρτηρία για το Πακιστάν.

3. Θαλάσσια διεκδίκηση και κυριαρχία: Ο έλεγχος του Sir Creek επηρεάζει τη θαλάσσια κυριαρχία και την πρόσβαση στο εμπόριο, την αλιεία και την έρευνα για πετρέλαιο.

Πολεμικές δηλώσεις από την Ινδία

Η ένταση κορυφώθηκε μεταξύ 2 και 3 Οκτωβρίου 2025, όταν η ινδική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία προέβη σε σπάνια συγχρονισμένες απειλητικές δηλώσεις κατά του Πακιστάν:

• Υπουργός Άμυνας Ινδίας Rajnath Singh: «Αν το Πακιστάν επιχειρήσει κάτι στο Sir Creek, η απάντηση μας θα αλλάξει και την ιστορία και τη γεωγραφία του».
• Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ινδικού Στρατού, Στρατηγός Upendra Dwivedi: «Το Πακιστάν πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να συνεχίσει να υφίσταται ως οντότητα στην ιστορία και τη γεωγραφία».
• Αρχηγός Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας, Amar Preet Singh: «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για τους πολέμους του μέλλοντος».

Η έντονη αυτή ρητορική δεν είναι συνηθισμένη για τη στρατιωτική ηγεσία της Ινδίας, που παραδοσιακά υιοθετεί πιο συγκρατημένο τόνο.

Το γεγονός ότι και οι τρεις κορυφαίοι αξιωματούχοι μίλησαν μέσα σε 24 ώρες δείχνει ότι πιθανώς υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία από υπηρεσίες πληροφοριών για πιθανή πακιστανική κινητικότητα στην περιοχή.

Που βασίζονται οι διεκδικήσεις των δύο πλευρών.

Το Πακιστάν βασίζεται στο Άρθρο 9 της βρετανικής απόφασης του 1914, που αναφέρει ότι η οριοθέτηση βρίσκεται στην ανατολική όχθη του Sir Creek, διεκδικώντας έτσι ολόκληρη τη λωρίδα.

Υποστηρίζει ότι ο Creek δεν είναι πλωτός, άρα δεν εφαρμόζεται η διεθνής αρχή Thalweg.
Από την πλευρά της η Ινδία επικαλείται Άρθρο 10 της ίδιας απόφασης, που δηλώνει ότι το Sir Creek είναι πλωτό τις περισσότερες εποχές.

Υιοθετεί το Thalweg Principle, το οποίο ορίζει τα σύνορα στο μέσο της πλωτής οδού.
Η Ινδία υποστηρίζει ότι η διάταξη πρέπει να γίνει βάσει του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης, δηλαδή του UNCLOS, κάτι που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην πλωτότητα και την οικονομική εκμετάλλευση.

Οικονομικά και γεωπολιτικά διακυβεύματα

Μια μικρή μετατόπιση στη θαλάσσια γραμμή μπορεί να μεταφέρει εκατοντάδες τετρ. μίλια ΑΟΖ από το ένα κράτος στο άλλο.

Οι εκβολές/υγρότοποι συχνά έχουν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου — πιθανώς δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η περιοχή είναι πλούσια σε θαλάσσιους πόρους, σημαντικούς για την αλιεία των δύο κρατών.
Συνεπώς, η διαμάχη για το Sir Creek δεν είναι γεωγραφικό υπόλειμμα του παρελθόντος.
Είναι ενεργό γεωοικονομικό ναρκοπέδιο.

Δύο χώρες με ελάχιστα κανάλια επικοινωνίας

Η Ινδία και το Πακιστάν δεν είναι απλώς δύο αντίπαλες χώρες με μακρά ιστορία συγκρούσεων—είναι δύο πυρηνικές δυνάμεις με ελάχιστα κανάλια επικοινωνίας και ακόμα λιγότερη εμπιστοσύνη μεταξύ τους.

Αυτή η πραγματικότητα μετατρέπει κάθε κλιμάκωση σε δυνητικά υπαρξιακή απειλή για εκατομμύρια ζωές, όχι μόνο στις εμπλεκόμενες χώρες, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους αναλυτές δεν είναι η ύπαρξη των πυρηνικών όπλων καθαυτή, αλλά η απουσία αποτελεσματικής αποτροπής.
Σε άλλες πυρηνικές διπολικές σχέσεις, όπως ΗΠΑ–Ρωσία ή ακόμα και ΗΠΑ–Κίνα, υπάρχουν μηχανισμοί ασφαλείας, «κόκκινες γραμμές» και συνεχής διπλωματικός διάλογος.

Αντιθέτως, Ινδία και Πακιστάν λειτουργούν συχνά με το ένστικτο και με βάση τις εσωτερικές πολιτικές πιέσεις.