Οι φιλοδοξίες του Ερντογάν για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανησυχούν το Ισραήλ

Δεν είναι μυστικό ότι οι κινήσεις της Τουρκίας τα τελευταία δύο χρόνια ανησυχούν το Ισραήλ. Η Τουρκία του Τούρκου Σουλτάνου Ερντογάν δεν είναι η Τουρκία του παρελθόντος αναφέρει ισραηλινό δημοσίευμα.

Ο Τούρκος Σουλτάνος ​​απεικονίζει και χτίζει την Τουρκία ως κράτος με επικίνδυνες περιφερειακές φιλοδοξίες, συμπεριλαμβανομένης της ηγεμονίας της αποκατάστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο δρόμο για ένα παγκόσμιο ισλαμικό χαλιφάτο.

{inAds}

Οι τουρκικές φιλοδοξίες δεν σταματούν μόνο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ ή την Κύπρο.

Οι φιλοδοξίες είναι η αποκατάσταση του Οθωμανικού χαλιφάτου και, με τον ίδιο τρόπο, η κατάκτηση της Ιερουσαλήμ.

Οι τουρκικές στρατιωτικές βιομηχανίες είναι από τις πιο προηγμένες στον κόσμο και στη Μέση Ανατολή, από αεροσκάφη μέχρι τεθωρακισμένα οχήματα και ελαφρά όπλα – αυτός είναι σίγουρα ένας ανταγωνισμός για στρατηγική υπεροχή μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας που εντείνεται.

Επί πέντε χρόνια, η Τουρκία ενισχύει τις δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων των σουνιτικών τζιχαντιστικών ανταρτών από το Ιντλίμπ.

Μία από τις παρατάξεις που έχει γίνει ανερχόμενη δύναμη και ηγεμόνας των τζιχαντιστών είναι η τρομοκρατική οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, με επικεφαλής τον Άχμεντ αλ-Σαράα και γνωστό με το τζιχαντιστικό όνομα Τζουλάνι, ο οποίος κατάγεται από τα Γκολάν.

Μετά από χρόνια εκπαίδευσης και προετοιμασίας για την αποφασιστική μάχη, ο Τζουλάνι ηγήθηκε μιας μακροπρόθεσμης κίνησης που εξυπηρετούσε την ιδεολογία και τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, και ξεκίνησε μια εκστρατεία για την κατάκτηση της Συρίας και την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.

Μετά από 11 ημέρες μαχών και προελάσεων των ανταρτών, οι άνδρες του Τζουλάνι έφτασαν στο προεδρικό μέγαρο στη Δαμασκό και το κατέλαβαν – αυτή η κίνηση δεν θα μπορούσε να είχε επιτύχει χωρίς την αποδυνάμωση του σιιτικού άξονα, με επικεφαλής τη Χεζμπολάχ, από το Ισραήλ.

Από την άλλη πλευρά, χωρίς τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση των τζιχαντιστικών ανταρτών από την Τουρκία και τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, οι τζιχαντιστικές ανταρτικές παρατάξεις δεν θα είχαν καταφέρει να κατακτήσουν γρήγορα τη Συρία και να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ.

Ο Τζουλάνι προετοιμάστηκε για την κίνηση και ήταν καλά προετοιμασμένος από μια σειρά συμβούλων, συμπεριλαμβανομένων Τούρκων συμβούλων, και αργότερα αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος της χώρας και ίδρυσε τη «Συριακή Μεταβατική Κυβέρνηση» για μια περίοδο 5 ετών, διόρισε τους πιστούς του από την «Ταχρίρ αλ-Σαμ» και τις άλλες ανταρτικές παρατάξεις σε θέσεις-κλειδιά και ελέγχου, και άφησε χώρο για εκπροσώπηση μειονοτήτων χωρίς επιρροή.

Ίδρυσε τον στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας του νέου καθεστώτος υπό την ηγεσία του από τη βάση των τζιχαντιστών ανταρτών, και ιδίως των μελών της οργάνωσής του.

Ίδρυσε τον στρατό μέσω των διοικητών των ανταρτικών παρατάξεων που έγιναν στρατηγοί, και αρκετά σώματα «αστυνομίας και δυνάμεων ασφαλείας», και ίδρυσε μονάδες, ταξιαρχίες και μεραρχίες του «Νέου Συριακού Στρατού», συμπεριλαμβανομένων μονάδων και ταξιαρχιών επίλεκτων δυνάμεων, μιας μοίρας πολεμικών ελικοπτέρων, λόχων αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων, και άλλων.

Σήμερα, χωρίς την τουρκική βοήθεια και τον οπλισμό, ο στρατός του Τζουλάνι δεν θα μπορέσει να αποτελέσει ανερχόμενη δύναμη, και εδώ είναι που η Τουρκία μπαίνει ξανά στο προσκήνιο, βλέποντας επιτυχία.

Πρωτοφανής στον εξοπλισμό και την ενίσχυση του στρατού του Τζουλάνι.
Η Τουρκία, αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες, άρχισε να επεκτείνει την προστασία της στη Συρία και να γίνει ο πατέρας της «νέας Συρίας».

Η Τουρκία έχει μια σειρά από φιλοδοξίες στη Συρία:

Η πρώτη φιλοδοξία είναι η διάλυση της κουρδικής στρατιωτικής δύναμης και η «εξουδετέρωση» του κουρδικού προβλήματος, και η δεύτερη είναι η ήττα και η εξάλειψη των πυρήνων του ISIS στην έρημο της Συρίας και η κατάκτηση της καρδιάς των ΗΠΑ, ώστε να επιτραπεί στην Τουρκία να αναπτύξει την πλήρη προστασία της στη Συρία.

Άλλες φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι να μετατρέψει τη Συρία σε σουνιτικό κράτος και σε προωθημένη βάση για τον πόλεμο κατά του Ισραήλ.

Η Τουρκία επιδιώκει πρώτα να εξοπλίσει και να ενισχύσει τον στρατό του Τζουλάνι και αργότερα να μεταφέρει οπλικά συστήματα, πυραύλους, τουρκικές μοίρες μαχητικών και προηγμένες μοίρες μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη Συρία ως βάσεις για τον τουρκικό στρατό στη Συρία, μαζί με τον εξοπλισμό και την ενίσχυση του στρατού του Τζουλάνι με κάθε δυνατό τρόπο, σε σημείο που η δύναμή της θα της επιτρέψει εύκολα στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον να εισβάλει στον Λίβανο ή την Ιορδανία και να κατακτήσει εδάφη από αυτές τις χώρες.

Η οθωμανική τουρκική φιλοδοξία περνάει μέσα από τη Συρία, και σε αυτό το πλαίσιο, ο Τζουλάνι είναι πράκτορας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και βλέπει τον εαυτό του ως ένα είδος μελλοντικού χαλίφη που θα ηγηθεί ενός παγκόσμιου ισλαμικού χαλιφάτου.

Σε συνδυασμό με το τουρκικό κατεστημένο στη Συρία και την οικοδόμηση του στρατού του Τζουλάνι, ο οποίος αποτελείται από ένα πλήθος εξτρεμιστικών σουνιτικών τζιχαντιστικών παρατάξεων των οποίων η ιδεολογία δεν διαφέρει θεμελιωδώς από αυτή του ISIS και της Αλ Κάιντα, απόφοιτοι του μεντρεσέ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, σε σημείο που να μετατρέπουν τη Συρία σε ένα είδος σύγχρονου Αφγανιστάν με μια άνευ προηγουμένου σουνιτική στρατιωτική δύναμη που μπορεί εύκολα να αναλάβει εκτεταμένες κατακτήσεις στη Μέση Ανατολή, όπως η κατάκτηση του θύλακα Αφρίν, η οποία περιλαμβάνει σφαγές, εθνοκάθαρση και γενοκτονία.

echedoros.blog